Zo staat het dan in mijn aantekeningen bij een uitvaart: de afkorting OVWG. Dat staat voor het bidden van het Onze Vader en Wees Gegroet, een katholiek gebed. Ik vind het mooi om te mogen bidden. In de aankondiging zeg ik er meestal bij dat degenen die dat hardop mee willen bidden dat vrijmoedig mogen doen.
Doorgaans hoor ik dan de bijval van een paar oudere mensen die in de aula dat met mij mee bidden. Laatst schrok ik me – onder het bidden – bijna een hoedje toen nagenoeg de hele zaal in koor met mij meebad. Er ging een golf van het OVWG door de ruimte! Ik werd als het ware op de golven van dat gebed meegenomen. Ook omdat het tempo van uitspreken voor mij als protestantse dominee ongewoon hoog ligt. Bijna adembenemend snel wordt het OVWG in katholieke kringen gebeden.
Die golf, ik liet het mij welgevallen, ik liet me er onbedoeld op meenemen. Terwijl die eigenlijk bedoeld was voor de overledene.
